NEE.

Niks, nakka, nada. Geen liefsdesaanzoeken, emotionele-het-leven-is-niks-meer-waard-zonder-jou-kaartjes of Annelies-ik-mis-je-zo-brieven. Mensen, waar blijft die fanmail!?!?

Ondanks het gemis van tastbaar contact met mijn oude Nederlandse leventje heb ik me de afgelopen tijd wel weer goed vermaakt.

Allereerst heb ik flink aan mijn supporter skills gewerkt. Zo heb ik een wedstrijd bezocht van het plaatselijk basketballteam die een thuiswedstrijd speelden in een sportzaal vlakbij de universiteit. Toen de klok zeven uur sloeg en de zaal goed gevuld was werd het donker. Een waar spektakel met licht en luide muziek volgde toen de spelers van Sundsvall de vloer op kwamen rennen. Ík voelde me alsof ik in een scene van Space Jam terecht gekomen was. Voor de Amerikansen doodnormaal, maar als nuchtere Hollandse even wennen.Wel goed om de sfeer er gelijk goed in te krijgen. Beetje lullig alleen om zodra de tegenstanders opkomen de tl-buizen weer aan te doen en de muziek stop te zetten.
De wedstrijd was erg spannend, hoewel het voor mij als leek al gauw een beetje vaag werd. Maar goed, zolang de bal netjes in het netje gegooid werd, snapte Annie nog wel dat ze moest juichen. Dat het allemaal erg snel ging en ik negen van de tien keer miste waarom de scheids floot (omdat nummer 10 nou eenmaal heel erg afleidde...) mocht de pret niet drukken. Anderhalf uur, oneindig veel doelpunten, een paar verstuikte enkels en flink wat geschreeuw van de coaches verder was Sundsvall weer een overwinning rijker. 'Je weet tochhh!'

Een andere sport die hier heel groot is in Zweden bestaat uit 12 mannen met brede schouders, toques, een stokkie en veel gebeuk.. juistem, ijshockey! En niet zomaar een ijshockeywedtrijd, de landelijke (?) kwartfinales. Ook hier een thuiswedstrijd voor Sundsvall. Geheel onlogisch bestond de wedstrijd uit drie keer 20 minuten met daartussen steeds een kwartier pauze om hot dogs, koffie en snaaiwerk te halen. Het eerste deel was duidelijk een opwarming, want daarna gingen alle remmen los! Beuken, douwen, trekken, rondvliegende hockeysticks en hier en daar een klein relletje.. geweldig! Om een indruk te krijgen moet je dit filmpje maar eens kijken. Tijdens de wedstrijd hebben we mooi onze nodige kennis van yells en leuzen op kunnen kalen. Grappig om te zien dat die eigenlijk overal hetzelfde zijn.
Na drie rondes was het gelijk stand dus gingen we, na uiteraard een kwartier voor nog meer hotdogs, koffie en snaaiwerk, voor een vierde ronde. Wie het eerst zou scoren zou zichzelf winnaar mogen noemen. En geloof het of niet, wederom ging de overwinning naar Sundsvall! Kortom, een goede afsluiting van de avond. Met de speciale hockeybus én schrale keel zijn we vervolgens weer richting het centrum gegaan.

De dagen erna stonden voornamelijk in het teken van school, niet heel spannend, daarom ga ik gauw door met het beschrijven van mijn laatste weekend. Van vrijdagavond t/m zondag heb ik namelijk met 2 andere Nederlanders, een Hongaar, een Amerikaanse, een Egyptenaar en twee Duitsers een huisje op zo'n 50 km van hier onveilig gemaakt. Foto's heb ik nog niet, maar ik betwijfel of die online gaan komen. Geef 8 studenten een huisje zonder buren, drank en een laptop met ruime keuze aan muziek. Geloof me, dat levert hele spectaculaire foto's op!
Overdag hebben we heerlijk kunnen genieten van de zon. Ook hier komt eindelijk de lente door! Zodoende hebben we een bank naar buiten gesleept waar we de dag grotendeels chillend (in slechts een t-shirtje) in het zonnetje hebben doorgebracht. Jack Johson op de achtergrond.. oftewel, niets meer aan doen! Helemaal goed. Helaas komt aan al het leuke een eind. En veel sneller dan we gewild hadden zat het weekend er al weer op.

Momenteel is het aardig druk qua schoolwerkzaamheden. In drie dagen wordt van ons verwacht professionele vormgevers te worden, dus het is flink aanpoten deze week.

Verder staan er weer flink wat bezoekjes op de planning.. Over 9 dagen komt mijn beste buddy Alex langs, week erna zit ik in Stockholm, met Pasen komt mijn familie m'n voorraadkast spekken en eind april komt Yoni mijn Zweedse wereldje bewonderen.

Aaaaaj, ik ben al bijna op de helft.. *niet aan denken, niet aan denken, niet aan denken*

Zo.. bedankt voor het lezen, het zit er weer op voor deze keer!

Hej då.

x Lies